Gün içinde insanı oyalayan çok şey var.Teknoloji,spor,cinsellik,sosyal hayat..Bunların içindeyken insanın düşünmek gibi bir kaygısı yok.Zihin iptal oluyor bunlarla hemhal olurken, -bu durumun güzelliği ya da çirkinliği değil bahis,gece bunları düşündürüyor şu anda- dolayısıyla şimdiki sancılar hissettirmiyor kendini.Gece..Kararlılıkla kurbanının kendi nişan alanına yaklaşmasını bekleyen bir katil gibi..
(Buraya bir sniper dürbünü ve o dürbünün menziline sonradan giren herhangi bir film görüntüsü gelecek ahahah)
Veya genç oğlunun yaptığı hataları gören,bilen ama ses etmeyen,iş son demlere,günün bitimine geldiğinde ise nasihatlerini bir bir sıralayan anne gibi..
Zalim mi,yoksa bir fikir mazlumunu bu esaretten kurtarmaya mı çalışıyor..
Bu soğuk karanlığın bir amacı olmalı..
Gece benden ne istiyor..
Işıkların içinde mutluyum ben..En azından hazlarımla bir hayat geçiriyorum işte..Düşünmek denen spor yerine alternatif sporlar var halbuki..Neden fikir,neden düşünce,neden oluş sırrını merak...
Parmaklarım yerinden çıkacakmış gibi oluyor onların varlığının sebebini sorgularken..
Bilgisiz fikir hezeyanları gecelerde vurgun yiyor.Gece 'gündüzlerde benim fikrim diye ateşlice savunmanı ben yemem,benim soğukluğum bastırır o ateşi,rüzgarım üfler o ateşe,söndürüverir;insanları bu üslubunla kandırabilirsin elbette,ama ben geceyim,bana bakarken yalan söyleyemezsin' diyor..
Onu yenecek gücüm yok..
İlginçtir ki bunlara rağmen bir ümit varsa da ondaymış gibi sarılıyorum ona.Yatağımda bilgisayarla oyalanıp porno izledikten sonra o bilgisayar kapanıyor ve başım yastığa temas ediyor ya,işte hemen o anda gece başlıyor.......
Uyuyamıyorum..Biraz önceki ışıltılı dünyanın esaretinden kurtarsa da gece,kendi esaretine alıyor...
Gündüz hapishanesinde bineceğim araba,alacağım ev,sevgilimle yapacağım seks iken planlar,gecede dünyanın dört bir yanından düşkünler zihnime saplanıyor,var oluşumun sebebine dair basit ama her çağda derin kabul edilen sorular da cabası..
Ya büsbütün gece olayım ya da gündüz..
Bu sayfa büsbütün gece olma isteğiyle oluşturuldu..
Söylerken bile canımı acıtıyor,neden söylüyorum bilmiyorum ama..
Neyse,söylemeyeyim..
Allah sonumu hayır etsin diyeyim.
Ah,can yakan oluş !